Vegan Workshop

Waarom en hoe restyle je je leven Puur Plantaardig?

 

Het was op 22 oktober 2012 dat ik de documentaire van Gary Yourofsky, “The best speech you will ever hear,” op YouTube zag en besloot mijn leven Plantaardig te gaan restylen.

 

Het moment waarop ik de meeste walging voelde was toen ik de mishandeling van een koe zag.

Niet alleen vanuit het zichtbare dierenleed, maar ook vanuit het onmenselijke aspect, dat blijkbaar dieren voor consumptie als boksbal mag gebruiken. Daar is agressietherapie voor weet ik als trainer in de GGZ.

Inmiddels eet ik nog steeds 99% Vegan en minimaliseer ik de aankopen waar ook nog dierenleed, of mensenleed aan vast hangt.

Chocolade is vrijwel altijd verbonden aan kinderslavernij, leren schoenen zijn steeds gemakkelijker te vervangen door alternatieven.

 

Vlees smaakt me, ik heb die smaak niet verloren, maar de geschiedenis van het vlees, voordat het op mijn bord terecht komt, daar wil ik niet langer deel van zijn. Sinds 2012 heb ik de groei van alternatieven met grote stappen zien toenemen. Ook voor fervente vleeseters zijn er smaakvolle Vegan vleesvervangers te verkrijgen en zodoende mis je vrijwel niets. Deze markt groeit nog steeds!

 

Ethiek van het verlangen

 

Tekst uit Illusies. De avonturen van een onwillige Messias door Richard Bach

 

“We zijn allemaal vrij om alles te doen wat we willen,” zei Shimoda die avond. “Is dat niet simpel en helder en duidelijk? Is dat niet een geweldige manier om het universum te laten draaien?” “Bijna. Je vergeet een tamelijk belangrijk gedeelte,” zei ik. (Richard) “O?” “We zijn allemaal vrij om alles te doen wat we willen, zolang we er niet iemand anders pijn mee doen, “ zei ik knorrig. “Ik weet wat je bedoelde, maar je hoort te zeggen wat je bedoelt.”

 

Er was een onverhoeds geluid van geschuifel in het donker en ik keek hem snel aan. “Hoorde je dat?”

“Ja. Klinkt alsof daar iemand is….”Hij stond op en liep de duisternis in. Hij lachte plotseling, riep een naam die ik niet kon verstaan. “het is in orde, “ hoorde ik hem zeggen. “Nee, komt u er maar bij …..niet nodig daar rond te hangen….kom maar, u bent welkom, echt….”

Degene die sprak had een zwaar accent, niet echt Russisch, ook niet Tsjechisch, meer Transsylvanisch. “Dank u. Ik wil u beslist niet storen…”

 

De man die hij naar het kampvuur meetroonde was, tja, hij was een ongewoon iemand om ’s nachts in het Midden westen aan te treffen. Een kleine magere wolfachtige kerel, vreesaanjagend, gekleed in een avondkostuum, een zwarte cape met rood satijn gevoerd; hij voelde zich in het licht niet op zijn gemak.

“Ik kwam langs, “ zei hij. “Het veld is de kortste weg naar mijn huis….”

“O ja?” Shimoda geloofde de man niet, wist dat hij loog, en tegelijkertijd deed hij de grootste moeite om niet in lachen uit te barsten. Ik hoopte er snel iets van te begrijpen.

“Maak het u gemakkelijk,” zei ik. “Kunnen we u ergens mee helpen?” Ik voelde me niet echt behulpzaam, maar hij zag er zo timide uit, ik wilde hem geruststellen, als dat mogelijk was.

Hij bekeek me met een vertwijfelde glimlach die me ijskoud maakte. “Ja, u kunt mij helpen. Ik heb dit erg nodig, anders zou ik het niet vragen. Mag ik uw bloed drinken? Een klein beetje maar? Ik heb mensenbloed nodig….”

Misschien kwam het door het accent, sprak hij de taal nog niet zo goed of begreep ik zijn woorden niet, maar ik vloog sneller overeind dan ik in vele maanden gedaan had, zo snel dat het hooi in het vuur dwarrelde.

 

De man deed een paar stappen terug. Over het algemeen ben ik ongevaarlijk, maar ik ben niet klein en het kan zijn dat ik er dreigend uitzag. Hij wende zijn hoofd af. “Meneer, het spijt me! Het spijt me! Alstublieft, vergeet dat ik iets over bloed gezegd heb! Maar ziet u….”

“Wát zeg je?” Ik was des te heftiger omdat ik bang was. “Waar heb je het in godsnaam over, man? Ik weet niet wat je bent, ben je soms een soort VAM-?”

Shimoda viel me in de rede voor ik het woord kon zeggen. “Richard, onze gast was aan het woorden jij onderbrak hem. Gaat u alstublieft verder meneer; mijn vriend is wat heetgebakerd.”

“Donald, “zei ik, “deze vent….”

“Hou je mond!”

 

Dat verraste me zo zeer dat ik mijn mond hield en een wat verschrikte vragende blik naar de man wierp.

“Begrijpt u mij alstublieft. Ik heb er niet voor gekozen om als vampier geboren te worden. Ik heb niet veel vrienden. Maar ik moet elke nacht een bepaalde hoeveelheid bloed hebben, anders kronkel ik van de pijn: als ik langer zonder moet doen ga ik dood! Alstublieft, ik zal veel pijn hebben – ik zal sterven – als u mij niet toestaat uw bloed op te zuigen….een klein beetje maar….ik heb maar een paar glazen nodig.” Hij deed een stap in mijn richting, zijn lippen likkend; hij dacht zeker dat Shimoda (Donald) me op een of andere wijze in zijn macht had en mij zou dwingen dat te ondergaan.

“Nog één stap en er zal bloed te zien zijn, inderdaad. Man, raak me aan en je bent er geweest!” Ik zou hem niet gedood hebben, maar ik welde hem op zijn minst vastbinden voor we nog verder praatten.

 

Hij moet me geloofd hebben, want hij week terug en zuchtte. Hij wendde zich tot Shimoda. “Is het zo duidelijk genoeg?’

“Ik denk van wel. Dank u.”

De vampier richtte zijn blik op mij en glimlachte, geheel op zijn gemak, zich geweldig amuserend, een acteur op het toneel nadat de show afgelopen is.

“Ik zal je bloed niet drinken, Richard,” zei hij vriendelijk in perfect Engels, zonder enig accent. Terwijl ik toekeek, vervaagde hij als draaide hij zijn eigen licht uit….in vijf seconden was hij verdwenen.

Shimoda ging weer bij het vuur zitten. “Ben ik even blij dat je niet meent wat je zegt!’

Ik trilde nog steeds, vol met adrenaline, klaar voor mijn gevecht met het monster.

 

“Don, ik weet niet of ik hier wel voor gebouwd ben. Je moet me maar liever vertellen wat er aan de hand is. Zoals, bijvoorbeeld, wat…wás dat?”

“Tat waz een wompire uit Tronsylwanië, “ zei hij met een dikker accent dan het creatuur zelf. “Of om het juister uit te drukken, tat waz een gedachte-vorm van een wompire uit Tronsylwanië.

Als je ooit iets duidelijk wilt maken en je denkt dat niemand luistert, zweep hem dan op met een kleine gedachte-vorm om te demonstreren wat je bedoelt. Geloof je dat ik hem overdreef met die cape en die slagtanden en zo’n accent? Was hij te angstaanjagend?”

“de cape was eersteklas, Don. Maar dat was het meest stereotiepe, zonderlinge….ik was helemaal niet bang!”

Hij zuchtte. “O, goed. Maar het is je tenminste duidelijk en daar gaat het om.”

“Wat is me duidelijk?”

“Richard, door zo fel tegen mijn vampier te keer te gaan, was je aan het doen wat je wilde doen, zelfs al dacht je dat het iemand anders pijn zou bezorgen. Hij vertelde je zelfs dat hij pijn zou krijgen als…”

“Hij wou mijn bloed opzuigen!”

 

“Dat is hetzelfde wat wij anderen aandoen wanneer wij zeggen dat het ons pijn doet als zij niet op onze manier leven.”

 

Ik was een lange tijd stil, dacht erover na. Ik had altijd geloofd dat we vrij waren om te doen wat we wilden, als we iemand anders maar geen pijn deden, en dit klopte niet. Er ontbrak iets.

“Wat jou in de war brengt,” zei hij, “is een algemeen gebruikelijk gezegde dat toevallig een onmogelijkheid bevat. De frase: iemand anders pijn doen. Wij kiezen, wijzelf, tussen pijn doen en pijn lijden, wat maakt niet uit. Wij beslissen. Niemand anders. Mijn vampier vertelde je immers dat hij pijn zou lijden als je hem zijn gang niet liet gaan. Dat is zijn beslissing: pijn te lijden, dat is zijn keuze. Wat jij eraan doet is jouw beslissing, jouw keuze: hem bloed geven; hem negeren; hem vastbinden of een scherpgepunte eikenhouten staak door zijn hart te drijven. Als hij niets voor de eikenhouten staak voelt, is hij vrij om weerstand te bieden, op welke manier hij maar wil. Het gaat zo maar door en door, altijd maar kiezen, kiezen.”

 

“Als je het zo bekijkt….”

“Luister,” zei hij. “Het is belangrijk. We zijn allemaal vrij. Om te doen. Wat we willen doen.”

 

Speciesisme  De mens heeft een onnatuurlijk onderscheid gemaakt tussen zijn eigen natuur en de hem omringende natuur. We zijn onszelf als “boven de natuur” gaan zien en heersers over het totaal. De 6e massa uitroeiing van het leven op onze planeet deze keer door menselijke hand daarmee in beweging gebracht. Hoe en wat we consumeren is zo buiten proporties gegroeid dat elk weldenkend mens weet dat het einde daarvan in zicht is. Deze planeet kan onze hebzucht niet aan.

We kiezen ervoor om dieren en natuur te laten lijden onder onze hebzucht en smaak. We laten de dieren geen keuze. Zouden we ze die keuze wel laten dan zouden ze hard wegrennen voordat ze het slachthuis ingaan.

 

Bewustwording van het leed.

 

Het leven is lijden zei de Boeddha al ruim 2500 jaar geleden. Dit was de eerste van de edele waarheden die het boeddhisme aan ons doorgaf. Lijden wordt veroorzaakt door verlangen en als je de dieren voor consumptie bestemd dit zou kunnen vragen dan zouden ze dat beamen. Hun lijden, ontstaat door ons verlangen naar vlees. Hoe zou het leven er uit gaan zien als we kiezen voor een plantaardige levensstijl?

 

Voedseltekorten zouden zo opgelost zijn, oerwouden hoefden niet meer gekapt te worden voor grasland voor runderen en schapen te creëren, of maisvelden voor veevoer.

 

De mens zou empathisch worden voor al het leed en niet alleen het persoonlijke privé leed, waar we ons doorgaans mee bezig houden.

Heel veel leed wordt nu gecreëerd door onze hebzucht, ons verlangen naar meer, naar zekerheid, naar gemak.

Hoeveel gemak ben jij bereidt om in te wisselen teneinde meer leed te voorkomen?

 

Minimaliseren van de inname van dierlijke eiwitten.

Wij consumenten bepalen met onze aankopen de productie van middelen. Of dat nu levensmiddelen zijn of schoenen, stereo’s of mobieltjes, wij, de consumenten die ervoor betalen, bepalen. Ben jij je van die macht bewust?

 

Gezond leven op een Puur Plantaardig dieet. (B12)

Vegan leven en eten is een gezonde keuze. Voor een ieder die het onderzoek zelf doet, zal dat de conclusie zijn. Dat was al duidelijk na de tweede wereldoorlog toen de gezondheid van de Deense bevolking dankzij een gedwongen Vegan leefstijl aanzienlijk was verbetert. Alle dieren die tot voedsel dienden werden namelijk in beslag genomen door de Duitse bezetter om zijn leger mee te voeden.

Hart en vaatziekten verdwenen als sneeuw voor de zon, om maar te zwijgen over wat er nu zou gebeuren als de tsunami die obesitas heet met een puur plantaardige levensstijl zou worden bedwongen.

 

Gevarieerd eten blijft een must, alleen varieer je nu met groenten, peulvruchten en fruit. Het enige tekort wat een veganist in de steeds sterieler wordende westerse wereld zou kunnen gaan voelen is het B12 tekort. Een vitamine die enkel en alleen door de uitwerpselen van de dieren, die in de productie van de vleesindustrie in minieme hoeveelheden ook op ons bord terecht komt.

In India, waar een groot gedeelte van de bevolking, sinds het begin van de menselijke geschiedenis, vrijwel Vegan leeft, zijn er geen B12 tekorten. Meer contact met de aarde, met de natuur en dat tekort wordt vanzelf opgelost.

Hier hebben we er vitaminen voor.

 

Puur Plantaardig next level.

Het is niet alleen je eetgewoonte die je verandert als je Vegan wordt. Je gaat van binnenuit merken dat het innerlijke leven lichter en schoner wordt. In die ontwikkeling gaat het zwart en vuil van de menselijke maatschappij je steeds meer opvallen. Misbruik is van alle tijden en zit overal in vertakt. Vegan worden is een ontwikkeling naar Vegan zijn.

 

De Vegan Workshop, inclusief Puur Plantaardige lunch, wordt op aanvraag georganiseerd.

Prijs p.p. € 199,-